Սիրոյ Պանթէոն՝ Առաջին Համբոյր. Սիլվա Կապուտիկեան

Այս իրիկուն ես ուշ դարձա, ուշ դարձա տուն,
Ես դարձա տուն, և տխո՜ւր էր սիրտս, տխո՜ ւր.
Թվաց անդարձ կորցրել եմ գանձ մի անհուն,
Եվ իմ աչքին ափսոսանքի արցո՜ւնք կար լուռ:

Ես տուն դարձա ու հոգուս մեջ ահ կար թաքուն,
Դռների մոտ մայրս, մա՜յրս ելավ իմ դեմ.
Նրա աչքում ես փնտրեցի կասկած ու քեն,
Եվ նախատինք ես փնտրեցի նրա աչքում:

Բայց ո՜չ, այնտեղ նույն գորովն էր, նույն սերը հեզ
Նայում էր նա այնպես խաղաղ ու անսքող.
-Ա՜խ, մի՛ նայիր ինձ այլևս մանկան որպես,
Մա՜յր, փոխվե՛լ է, փոխվե՜լ արդեն աղջիկը քո…

Սիլվա Կապուտիկյան

1939թ.

Կողքի Գեղանկար՝  Karen Aghamyan