Կրթության, գիտության, մշակույթի, սպորտի նախարար Արայիկ Հարությունյանի շուրջ կրքերը չեն հանդարտվում: Բողոքի ցույցերը շարունակվում են: Նախարարնՙ արհամարհում: Հրաժարական տալու հիմք չի տեսնում: Երիտասարդների պայքարը որակում է որպես քաղաքական:
Վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը լիակատար սատարում է Արայիկ Հարությունյանին: Նախարարին անձամբ Նիկոլ Փաշինյանի կողմից է տրվել աշխատելու և այդ ցույցերը, ըստ էության, արհամարհելու կանաչ լույսը: Այլ կերպ ասած, Նիկոլ Փաշինյանն իր վրա է վերցնում նախարարության գործառույթները, հետևաբարՙ ցանկացած բացթողում համարում սեփականը: Այս պարագայում, նստացույց ու բողոքի գործողություններ անողների կարծիքով, պետք է նաև հեռանա ինքը Փաշինյանը:
Օրեր առաջ, երիտասարդներից մեկը Փաշինյանին մետրոյի տոմս տվեց, որպեսզի վերջինս այն փոխանցի նախարարին: Նպատակը, որպեսզի Արայիկ Հարությունյանը մետրոյով շրջի ու տեսնի թե ինչ են մտածում իր մասին:
Նախկին իշխանության օրոք նման բողոքի ցույցերը, հատկապես ընդդիմության կողմից, հանգեցնում էին պաշտոնյայի հրաժարականին: Այսօրվա Կառավարությունը, ինչպես Փաշինյանն է ասում, ժողովրդի Կառավարությունը, ոչ միայն չի արձագանքում , այլև համացանցային տիրույթում բարձր մակարդակով ծաղրում է նույն այդ ժողովրդին:
Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականի պահանջը մեկ օրում չի առաջացել: Մեկուկես տարվա պաշտոնավարման ընթացքում, Հարությունյանը բազմաթիվ խնդրահարույց նախագծեր է մշակել, իմնարկներ լուծարել, բուհերում լարվածություն առաջացրել և այլն: Ուսանողների, երիտասարդների այսօրվա պահանջը բնական արձագանքն է տեղի ունեցած քաղաքական գործընթացներին:
Արայիկ Հարությունյանի հրաժարականին կողքին պահանջում են նաև Արտաքին գործերի նախարարի հրաժարականը: Պատճառը վերջին հարցազրույցում արտաքին գերատեսչության ղեկավարի արտահայտած մտքերն էին, որոնք, ըստ ընդդիմախոսների, բարձր մակարդակի դիվանագետի մտքեր չէին, այլՙ շարքային կուսակցական քարոզչի: Երիտասարդները ճամպրուկներ փոխանցեցին նախարարությունՙ հորդորելով նախարարին իրերը հավաքել ու գնալ տուն:
Օրվա իշխանությունները պարտավոր են համարժեք արձագանքել հասարակության օրեցօր աճող բողոքներին, այդկերպ օբյեկտիվ գնահատական տալով երկրում տեղի ունեցող իրադարձություններին: Հետհեղափոխական թմբիրից շատերը դուրս են եկել: Գնալով հասարակության բողոքը ավելանում է: Ուզի՞ դա իշխանությունը, թե՞ ոչ: Ցանկացած իշխանություն, եթե օբյեկտիվ չի գնահատում երկրում կատարվողը, դատապարտված է մնալ գերության մեջ: Ժողովրդի մեծ վստահությամբ իշխանության եկած ու նույն այդ ժողովրդին արհամարհող ու ծաղրող իշխանությունը կամ առաջնորդը ավելի ցավոտ է հեռանալու:
ՔՐԻՍՏԻՆԱ ԱՂԱԼԱՐՅԱՆ